Prawda i piękno. Estetyka w życiu i w kosmosie

źródło: Rzeczpospolita

autor zdjęcia: tonstock / stock.adobe.com

źródło: Rzeczpospolita

Estetyka tego, co w danej kulturze jest uznawane za piękne i pożądane, zazwyczaj zmienia się z sezonu na sezon.

Już od starożytności zagadnienia prawdy i piękna zajmowały umysły największych myślicieli – głównie filozofów i teologów, a okazjonalnie poetów, na przykład Johna Keatsa, który w napisanym w 1819 roku wierszu „Oda do greckiej urny” zauważa:

Piękno jest prawdą, prawda pięknem – oto.

Co wiesz na ziemi i co wiedzieć trzeba.

Jak na te zagadnienia spojrzeliby kosmici, którzy przebyli całą Galaktykę, by nas odwiedzić? Nie będą mieli naszych uprzedzeń. Nie będą podzielać naszych preferencji. Nie będą przyjmować tych samych odgórnych założeń. Na wszystko, co jako ludzkość cenimy, spojrzą całkowicie inaczej, jak na coś nowego. Mogą nawet zauważyć, że na Ziemi sama koncepcja prawdy jest ofiarą sprzecznych ideologii i rozpaczliwie potrzebuje naukowego obiektywizmu.

Naukowcy, obdarzeni doskonalonymi przez stulecia metodami i narzędziami badawczymi, mogą się okazać wyłącznymi odkrywcami obiektywnych prawd na temat wszechświata. Obiektywne prawdy mają zastosowanie do wszystkich osób, miejsc, rzeczy, w tym do zwierząt, warzyw i minerałów. Niektóre z nich pozostają w mocy niezależnie od położenia w czasie i przestrzeni. Są prawdziwe nawet wtedy, kiedy w nie nie wierzysz.

A jednak istnieje

Obiektywna prawda nie pochodzi od żadnej władzy, nie znajdziesz jej w żadnej pojedynczej publikacji naukowej. W pogoni za uwagą czytelników...